In 2016 schreef ik een blog over de Kameel van meningen. Het blijkt een van de meest gelezen blogs van mij en hij is nog altijd actueel. Vandaar deze extra aandacht voor de kameel van meningen, sociale media en normaalverdeling.
De dromedaris zien we rondlopen in de normaalverdeling die iedereen van de statistiek kent. Pak een willekeurige groep mensen van dezelfde leeftijd en kijk naar het IQ of de lengte en je ziet een normaalverdeling. De meeste mensen zitten in het midden, enkele uitschieters geven aan dat er zeer lange mensen bij zitten of heel slimme aan de ene kant en kleine of minder intelligente aan de andere kant.
Deze tijd is echter polariserend en dat komt door internet, facebook en twitter. Terwijl vroeger een tegendraadse mening wegviel in de brij van wat gematigder meningen, valt nu juist de uitgesproken tegendraadse mening op. De inschatting van de feitelijke situatie zou volgens de statistiek dichtbij het midden, de werkelijkheid moeten komen. Maar dat gebeurt niet.
De verklaring is de opkomst van de sociale media. Is het een puinhoop bij de overheid? Of gaat het juist goed? De meeste mensen neigen te nuanceren en zien zaken goed gaan en zaken fout gaan. Maar Facebook verspreidt het verhaal van de puinhoop bij de mensen die dat graag willen lezen. En het verhaal dat het wel goed gaat verspreidt zich gemakkelijk onder de mensen die dàt graag lezen. De verdeling van meningen komt er dan uit te zien als een kameel op basis van de geluiden die we op sociale media oppikken.