Het lijkt alsof de steden een smeltkroes zijn van culturen waarbij alleen als de wijken snel veranderen gemopperd wordt op nieuwkomers. Maar ondertussen zie je dat het geen smeltkroes wordt maar een salade (zoals Adjiedj Bakas het noemt). Het mengt niet. Reden om te pleiten voor het herstel en opleggen van onze joods-christelijke waarden?
In de centra vind je pied-à-terres van mensen die genieten van het culturele aanbod en rijke expats, daarbuiten vind je meer jonge gezinnen in kindvriendelijke nieuwbouwwijken en woonerven, verder wonen senioren liever niet bij singles en homostellen die juist genieten van veel uitgaan en geen kindvriendelijke wijken willen. Binnen de bubbles vind je gemeenschappelijke normen en waarden, maar tussen de bubbles zitten grote verschillen. De bubbels zijn niet alleen internetbubbels. Internet versterkt het wel.
Dat alles gaat verder dan via internet gesterkt worden in je mening. Het vraagt om overkoepelende Nederlandse normen. Het redelijk pluralisme zou je het kunnen noemen. De bereidheid te wonen in een land waar we sociale en culturele groepen naast elkaar laten bestaan, maar wel in alle redelijkheid die je van iedereen vraagt. Bereid zijn te zoeken waarin je overeenstemt, niet meteen veroordelen, maar laten uitspreken en zoeken naar de gemeenschappelijke basis. Je accepteert dat er verschillende normen en waarden zijn, maar vraagt van iedereen redelijkheid. Zolang je je houdt aan bepaalde basisrechten en wederkerigheid, mag je mee doen.
Maar het zoeken naar redelijk pluralisme moet niet ideologisch starten, met accepteren van Joods-Christelijke normen en waarden. lees de blog