Het parlement is ons parlement. Niet experts besluiten over onze wetten, maar onze (leken)vertegenwoordigers in het parlement. Zij agenderen problemen, delibereren over oplossingen en mogelijkheden en kiezen een richting. Het bestuur kiest de uitvoering. Ambtenaren voeren uit. Onze vertegenwoordigers controleren wat er gebeurt. Maar zijn het onze politici? Of zijn het experts geworden in oneliners in de ‘emocratie’?
We hebben een democratie van en door hoger opgeleiden die ver weg beslissen. Kiezers zijn veruit beter opgeleid dan in 1966, meer mensen willen zich bemoeien met wat er gebeurt, maar wijsheid en dialoog is weg. Emotie zonder wijsheid levert geen vitaliteit.
Lees het Appèl dat Hein Albeda instuurde bij de NRC– wedstrijd appèl. De bijdragen van genomineerden (waaronder het zijne) en winnaar staan hier)